هفته نامه آیینه یزد

نماینده باید با آرامش برود، نه مانند تراکتور

«مجلس شورای اسلامی در عموم مسائل در حدود مقرر در قانون اساسی می‌تواند قانون وضع کند، حق تحقیق و تفحص در تمام امور کشور دارد، هر نماینده در برابر تمام ملت مسئول است و حق دارد در همه مسائل داخلی و خارجی کشور اظهارنظر کند و به خدای قادر متعال سوگند یاد می‌کند که ازجمله در گفته‌ها و نوشته‌ها و اظهارنظرها، استقلال کشور و آزادی مردم و تأمین مصالح آنها را مدّ نظر داشته باشد...»(1)
بنابراین نماینده‌ای که خبرنگار یا هر انسانی را در ساختمان مجلس و در برابر انظار جهانیان مورد ضرب‌وشتم قرار دهد بدان معنی است که آداب و اصول و اخلاق انسانی و اسلامی را رعایت نکرده و مقام رفیع و مورد احترام مجلس، جایگاه وکالت و شخصیت خود را پائین آورده و موقعیت نمایندگی را تنزل داده و به آن لطمه زده و شأن مجلس را خدشه‌دار کرده است.
«جمعی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی با حضور در جایگاه خبرنگاران مجلس از خبرنگار روزنامه ایران و جامعه خبری کشور دلجویی و عذرخواهی کردند. نامه 327 خبرنگار به علی لاریجانی و نامه جداگانه 500 خبرنگار به هیات نظارت بر رفتار نمایندگان برای پیگیری موضوع ضرب و شتم یک خبرنگار توسط نماینده ارومیه نیز تحویل روابط عمومی و نایب رئیس مجلس شد. نماینده ارومیه با ارائه توضیحاتی درباره درگیری پیش آمده بین او و یک خبرنگار بعد از جلسه روز یکشنبه 7/6/95 و در راهروی مجلس گفت: بنده برای تمامی اصحاب رسانه و خبرنگاران احترام خاصی قائلم، در روز یکشنبه نیز با شوخی عکس‌العمل نشان دادم که ناخوشایند بود. نادر قاضی‌پور در جلسه علنی سه‌شنبه 9/6/95 مجلس اظهار کرد: در مورد اتفاق ناخوشایندی که یکشنبه جاری بین بنده و اصحاب رسانه رخ داد، لازم است توضیحاتی ارائه کنم. وی افزود: در روز یکشنبه بنده به واسطه پیگیری‌های مستمر مسائل و مشکلات مردم با سرعت به سمت دفترم برای دیدار مردمی بودم که چند خبرنگار محترم در بین راه سوالاتی پرسیده و جواب دادم. ولی پرسش یکی از خبرنگاران عزیز توام با سماجت بود و سوال بدی را مطرح کردند بنده که می‌خواستم با سرعت به ملاقات مردمی برسم با شوخی عکس‌العمل نشان دادم که ناخوشایند بود. بنده مثل تراکتور از هرچه سر راهم بود رد شدم.»(2)
سخنان نماینده ارومیه نشانگر این است که در پی توجیه عملکرد ناپسند و خلاف قانون خود می‌باشد و نشانی از عذرخواهی از خبرنگار مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته نیست.
هیأت مؤسس انجمن پیشکسوتان مطبوعات، جامعه روزنامه‌نگاران و اصحاب رسانه با ارسال نامه‌ای به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، نسبت به حرکت نماینده ارومیه در قبال یک خبرنگار، واکنش نشان دادند. به گزارش ایسنا، در بخشی از این نامه با اشاره به کتک زدن یک خبرنگار توسط قاضی‌پور، آمده است: «حتماً به خاطر می‌آورید که همین نماینده در زمان برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی با توهین به زنان کشورمان چه رسوایی به بار آورد و خود شاهد بودید که با این عمل چگونه سبب سرافکندگی مردم ایران در جهان شد. اگر در همان زمان مقامات مسئول، با این فرد برخورد قانونی می‌کردند جامعه امروز شاهد رفتار زشت و ناپسند او نبود. جناب وزیر از شما به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که یکی از مسئولیت‌هایتان حفظ حرمت و‌ شأن اجتماعی روزنامه نگاران و اصحاب رسانه است مصرانه خواستاریم که به مسئولیت قانونی خود عمل کنید تا ما و شما اجازه ندهیم غائله‌ای که نادر قاضی‌پور به پا کرده در سکوت به پایان رسد.»(3)
علامه محمدتقی جعفری در شرح و توضیح فرازی از فرمایش مولای متقیان حضرت علی(ع) که به مالک می‌فرماید: «هرگز شتاب بر غضب و دیگر وسائل قهر مکن مادامیکه چاره‌ای در اختیار داری» می‌نویسد: «این یک دستور بسیار سازنده‌ایست که نه تنها برای زمامداران اهمیت حیاتی دارد، بلکه برای همه‌ی انسان‌ها یک عامل بازدارنده از سقوط است، و بدیهی است که هر اندازه موقعیت انسان در جامعه در ارتباط با دیگر انسان‌ها حساس‌تر باشد عمل به دستور مزبور با اهمیت‌تر می‌باشد. با نظر به ملاک دستور مورد بحث، می‌توان گفت: منظور امیرالمؤمنین علیه السّلام از «داشتن چاره» نه تنها اینست که اگر چاره‌ای وجود داشت، به قهر و وسائل غیرعادی تمسک مکن، بلکه اگر احتمال چاره‌ای هم وجود داشته باشد، باید همان احتمال تعقیب شود. این دستور نیز با نظر به اهمیت ارزش‌های حیات و کرامت انسانی فوق‌العاده جالب است.»(4)
حضرت امام صادق می‌فرماید: «اگر مردم از سه چیز در سلامت باشند همه جانبه سالمند: زبان بد، دست بد، کار بد»(5)
بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران بارها و مکرراً به الگو بودن مجلس برای ملت اشاره و به نمایندگان توصیه و سفارش نموده‌اند در رفتار و کردار و محاورات آداب اسلامی را رعایت کنند.
« من یک کلمه راجع به مجلس و محیط مجلس عرض دارم... آقایان در یک محیط آرام مسائلی که دارند با آرامش بیان کنند. اختلافاتی که در دیدها دارند، در سلیقه‏ها دارند، اینها را با یک آرامش خاطر بیان کنند و حل و فصل کنند و راجع به مسائل کشور هم که در آنجا می‏آید، باز هم با یک محیط آرام. در محیط آرام‏است که عقلها می‏توانند کار بکنند. آن روزی که غضب توی کار آمد، عقل کنار می‏رود. قوه غضبیه هر وقت به راه افتاد، عاقله را کنار می‏زند، (شخص) از روی بی‏عقلی صحبت می‏کند.»(6)
«از نمایندگان متوقع است که مراعات آداب اسلامی در محاورات بشود... محیط مجلس طوری باشد که علاوه بر یافتن راه صحیح برای شنوندگان، آموزنده اخلاق اسلامی و آداب انسانی باشد، که این خود یک عبادت دیگر است...»(7)
شهروندان در انتظار هستند بدانند عکس‌العمل رئیس مجلس شورای اسلامی، اعضای هیأت رئیسه مجلس و فراکسیون‌ها و ناظران بر عملکرد نمایندگان درباره عملکرد نادر قاضی‌پور نماینده ارومیه به‌ویژه بعد از سخنان بحث‌برانگیز و زشت و اهانت‌آمیز چند ماه پیش وی چیست؟ واقعاً اگر حراست مجلس از خبرنگاری که مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته و سر و صورتش با ضربات دست نماینده‌ای که همانند تراکتور رد می‌شده نواخته شده است، تعهد گرفته باشد که دیگر در مجلس درگیری ایجاد نکند و ماجرا در تاریخ مجلس ثبت و ضبط شده باشد آیندگان در این باره چگونه قضاوت خواهند کرد؟ آیا نخواهند گفت این هم نمونه‌ای است از عوض شدن جای شاکی و متشاکی، مظلوم و ظالم، ستمدیده و ستمکار و...؟
صاحبان تریبون‌های رسمی، فعالان سیاسی، رهبران احزاب گروه‌ها، انجمن‌ها و دلسوزان نظام در برابر این رویداد در جواب یکی از نمایندگان حاضر در صحنه چه خواهند گفت؟
غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی نماینده مردم رشت در مجلس که خود شاهد این ماجرا بوده است، در «اینستاگرام» ضمن روایت صحنه درگیری بر لزوم دلجویی و عذرخواهی از این خبرنگار می‌نویسد: «بعدازظهر یکشنبه (7 شهریور 1395) همانند همه روزها صحن تمام شد و من تقریباً در جلوی در معروف به کازیه نمایندگان ایستادم تا محترمانه به سؤالات‌ (خبرنگاران) پاسخ دهم»، «دقایقی از مصاحبه نگذشته بود که در پشت ستون سر و صداها بلند و بلندتر می‌شد و در یک لحظه دوست خوب و مؤدب بنده آقای «بداغی» (خبرنگار کتک خورده) را دیدم که توسط همکارمان جناب آقای قاضی‌پور به کمدهای جانامه‌ای کوبیده شد و... و منت و خواهشی که آقای «بداغی» می‌کرد تا بتوانند از دستان پرقدرت همکار آذری زبان‌مان رهایی یابند...»(8)
راقم این سطور تذکر نکته‌ای به آقای نادر قاضی‌پور و بیان ماجرایی که عده‌ای از مردم یزد دیده و شنیده‌اند را مناسب می‌داند. عالم متقی و وارسته و ساده زیست و یار و مددکار مستمندان شادروان آیت‌ا... حاج شیخ غلامرضا فقیه خراسانی در یکی از روزهای تاسوعا یا عاشورا در مجلس روضه‌خوانی در شهر یزد حضور می‌یابد یکی از مستمعان را می‌بیند که با کراوات و ریش تراشیده نشسته است. با تندی می‌گوید: چگونه در این ایام در مجلس امام حسین(ع) با این وضع حاضر شده و نشسته‌ای؟ فرد مورد خطاب به آن روحانی وارسته می‌گوید: حاجی آقا شما قرآن خوانده‌اید که می‌فرماید: والکاظمین الغیظ و العافین عن الناس... همان‌ها که در وسعت و پریشانی انفاق می‌کنند، و خشم خود را فرو می‌برند و از خطای مردم می‌گذرند، و خدا نیکوکاران را دوست دارد -آیه 134 سوره شریفه آل‌عمران- حاضران با کمال تعجب می‌بینند آیت‌ا... فقیه خراسانی چند بار دو دستی بر صورت و گونه‌های خود می‌زند و در حضور افراد حاضر در آن مجلس طرف مقابل را به خداوند لایزال و حضرت حسین‌بن‌علی(ع) سرور آزادگان قسم می‌دهد که از آن عالم بزرگوار در گذرد و ایشان را ببخشد. افراد مؤمن و مسلمان در مواقعی که لازم باشد این‌گونه از شیعه دفاع می‌کنند. ضرب‌وشتم و مشت در هنگام نیاز آن هم پاسخ مخالفان و دشمنانی است که به میدان جنگ شتافته‌اند نه در جامعه‌ای که شهروندان باید با امنیت و آرامش در کنار هم زندگی کنند و نه در مکان مورد احترامی چون مجلس شورای اسلامی که علاوه بر 80 میلیون جمعیت ایران دنیا نظاره‌گر رفتار و کردار و گفتار نمایندگان است و نه در کوچه و خیابان و محافل و مجالس که مردم اعمال دولتمردان را می‌بینند و در یک لحظه در شبکه‌های اجتماعی ثبت و ضبط می‌گردد.

مدیرمسئول

پی‌نوشتها:
1-اصل 71-76-84 و 67 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
2- روزنامه ابتکار، 10/6/95، صفحه1
3- روزنامه ایران، 13/6/95، صفحه3
4- «حکمت اصول سیاسی اسلام»، استاد محمد تقی جعفری، صفحه 235
5- «تحف العقول»، ترجمه علی اکبر غفاریصفحه 336، کتابفروشی اسلامیه
6- «صحیفه امام خمینی(ره)»، جلد 14، صفحه 365
7- همان، جلد 18، صفحه 465
8- روزنامه ایران، 9/6/95، صفحه 3